Pytania ogólnoekonomiczne | Pytania na obronę - UEP - Informatyka i Ekonometria

Sprawozdanie finansowe przedsiębiorstwa – jego charakterystyka, części składowe, użytkownicy

Bilans jako źródło informacji o sytuacji majątkowej i finansowej przedsiębiorstwa

Metody wyceny w rachunkowości

Wynik finansowy przedsiębiorstwa – istota, rodzaje i metody ustalania

Źródła finansowania działalności przedsiębiorstwa

Pojęcia kosztu i wydatku przedsiębiorstwa. Rodzaje kosztów i ich walory poznawcze. Rola kosztów w procesie zarządzania

Systemy rachunku kosztów w przedsiębiorstwie oraz metody kalkulacji kosztów

System rachunku kosztów w przedsiębiorstwie dzieli się na rachunek kosztów pełnych i rachunek kosztów zmiennych.

Rachunek kosztów pełnych obejmuje wszystkie koszty produkcji (bezpośrednie i pośrednie) oraz koszty nieprodukcyjne, takie jak zarządzanie i sprzedaż.

Rachunek kosztów zmiennych, tworzony na potrzeby wewnętrzne, bazuje na podziale kosztów na zmienne i stałe, wspierając krótkoterminowe decyzje cenowe, ale jest mniej użyteczny w długim okresie i nie nadaje się do rachunkowości finansowej. Kalkulacja kosztów polega na obliczaniu sumy kosztów przypadających na przedmiot kalkulacji oraz ustalaniu kosztu jednostkowego.

Wyróżnia się kalkulację podziałową, która równomiernie rozdziela koszty na jednostki produktu w produkcji masowej, oraz kalkulację doliczeniową, która dodaje narzuty do bezpośrednich kosztów jednostkowych w produkcji zróżnicowanej.

Rentowność przedsiębiorstwa – pojęcie, obszary analityczne, próg rentowności

System finansowy gospodarki – pojęcie, funkcje i charakterystyka jego poszczególnych segmentów

Instrumenty finansowe – pojęcie, klasyfikacje i funkcje

Podatki – pojęcie, klasyfikacje i funkcje

Ryzyko w działalności przedsiębiorstwa. Metody zarządzania ryzykiem

Pojęcie własności intelektualnej i jej prawna ochrona- przykłady dozwolonego korzystania prywatnego i publicznego z chronionych utworów

Funkcja produkcji. Podstawowe charakterystyki funkcji produkcji. Stałe, malejące i rosnące korzyści skali produkcji

Substytucyjność i komplementarność czynników produkcji. Przykłady komplementarnych i substytucyjnych funkcji produkcji

Charakterystyka podstawowych struktur rynkowych – konkurencja doskonała, oligopol, duopol i monopol

Konkurencja doskonała - przedsiębiorstwa nie mają wpływu na ceny, produkty są jednorodne, konsumenci mają pełną informację, a ceny kształtują się według podaży i popytu przy nieograniczonej liczbie konkurentów i łatwym wejściu na rynek.

Oligopol - od dwóch do kilkunastu producentów dominuje rynek, mając wpływ na ceny, ich działania są wzajemnie uzależnione, a współpraca w celu ustalania cen lub produkcji jest możliwa.

Duopol - działa tylko dwóch producentów, każdy wpływa na ceny i produkcję, uważnie obserwując konkurenta, co prowadzi do silnej wzajemnej zależności i potencjalnej intensywnej rywalizacji.

Monopol - jedno przedsiębiorstwo kontroluje rynek, ustala ceny i produkcję, działa w interesie konsumentów lub własnym, przy dużych barierach wejścia, co prowadzi do potencjalnych nadmiernych zysków.

Zadania maksymalizacji zysku i minimalizacji kosztów przedsiębiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej i monopolu

Zadania maksymalizacji użyteczności i minimalizacji wydatków konsumenta oraz własności związanych z nimi funkcji popytu Marshalla i Hicksa

Maksymalizacja użyteczności konsumpcji polega na znalezieniu takiego koszyka towarów, który zapewni konsumentowi maksymalną użyteczność przy danym dochodzie. Funkcja popytu Marshalla opisuje zależność między ceną towaru a ilością tego towaru, jaką konsument jest gotów kupić. Towary mogą być normalne, Giffena, substytucyjne, komplementarne, wyższego lub niższego rzędu, co wpływa na ich popyt w zależności od cen i dochodu.

Minimalizacja wydatków polega na wyborze koszyka towarów o najniższym koszcie przy tej samej użyteczności. Funkcja popytu Hicksa przyporządkowuje koszyk towarów, który minimalizuje wydatki przy danym poziomie użyteczności, zależnie od poziomu cen.

Funkcja popytu Marshalla pokazuje ilość towaru, jaką konsument będzie kupował przy różnych poziomach dochodu i cen, uwzględniając zasady malejącej użyteczności krańcowej oraz substytucyjność i komplementarność towarów. Funkcja popytu Hicksa wskazuje koszyk towarów minimalizujący wydatki przy danym poziomie użyteczności i cen, optymalizując wybór konsumenta.

Produkt krajowy brutto – trzy sposoby definiowania. PKB p.c. a jakość życia

Funkcje banku centralnego i banków komercyjnych. Proces mnożnikowej kreacji pieniądza

Mechanizmy transmisji polityki fiskalnej i pieniężnej w modelu IS-LM

Polityka fiskalna, zmieniając podatki i wydatki rządowe, wpływa na popyt finalny, produkt równowagi i zatrudnienie. Ekspansja fiskalna, czyli zwiększenie wydatków rządowych i/lub obniżenie podatków, przesuwa krzywą IS w prawo, zwiększając produkcję i dochód. Konsolidacja fiskalna, czyli zmniejszenie wydatków rządowych i/lub podwyższenie podatków, przesuwa krzywą IS w lewo, zmniejszając produkcję i dochód.

Polityka pieniężna wpływa na podaż pieniądza. Ekspansywna polityka pieniężna, zwiększając podaż pieniądza i obniżając stopy procentowe, przesuwa krzywą LM w prawo, co zwiększa inwestycje i produkcję. Restrykcyjna polityka pieniężna, zmniejszając podaż pieniądza i podwyższając stopy procentowe, przesuwa krzywą LM w lewo, co zmniejsza inwestycje i produkcję.

Interakcje polityk mogą się wzajemnie wzmacniać lub równoważyć: ekspansywna polityka fiskalna i pieniężna prowadzą do dużego wzrostu produkcji, podczas gdy restrykcyjne polityki powodują spadek produkcji. Mieszane polityki mogą zrównoważyć efekty.

Krótko- i średniookresowe efekty ekspansji monetarnej w modelu AD-AS. Rola oczekiwań cenowych. Neutralność pieniądza

Bezrobocie – jego przyczyny, rodzaje i sposoby ograniczania. Wzrost gospodarczy a redukcja bezrobocia – prawo Okuna

Rodzaje bezrobocia obejmują frykcyjne (krótkotrwałe, związane z poszukiwaniem pracy lub zmianą miejsca zamieszkania) i strukturalne (długotrwałe, wynikające z niedopasowania podaży pracy do zapotrzebowania). Przyczynami bezrobocia są globalizacja, migracje, koniunktura gospodarcza, postęp technologiczny, polityka społeczna (zasiłki), wysokie składki na ubezpieczenia społeczne, wysokie płace minimalne oraz dynamika cen i płac.

Sposoby ograniczania bezrobocia obejmują zwiększanie inwestycji w kraju (infrastruktura i inne projekty), tworzenie nowych miejsc pracy poprzez wspieranie przedsiębiorczości i nowych firm oraz zmniejszanie kosztów pracy przez obniżanie składek na ubezpieczenia społeczne i innych kosztów zatrudnienia.

Prawo Okuna wskazuje na empiryczną zależność między wzrostem gospodarczym a bezrobociem, sugerując, że wzrost PKB o 3% prowadzi do spadku bezrobocia o 1%, i odwrotnie.

Model wzrostu gospodarczego Solowa – wyjściowe założenia, dynamika kapitału na jednego zatrudnionego, stany stacjonarne

Model Solowa opisuje związki między oszczędnościami, akumulacją kapitału i produkcją, wskazując, że przyrost kapitału na pracownika wynika z różnicy między inwestycjami a deprecjacją kapitału.

Założenia modelu obejmują funkcję produkcji spełniającą założenia o stałych korzyściach skali oraz równowagę na rynku produktu.

Stan stacjonarny, w którym kapitał i produkcja na pracownika nie zmieniają się w czasie, jest osiągany, gdy przyrost kapitału na pracownika równy jest jego deprecjacji.

Kluczowe wnioski z modelu Solowa wskazują, że długoterminowy wzrost gospodarczy zależy głównie od postępu technicznego, wzrost kapitału na jednego pracownika prowadzi do malejących przyrostów produkcji, a osiągnięcie stanu stacjonarnego oznacza, że gospodarka potrzebuje innowacji technologicznych, aby dalej rosnąć.

Polityka fiskalna i pieniężna w gospodarce otwartej w systemie płynnego i stałego kursu walutowego

W gospodarce otwartej model IS-LM opisuje relacje między produkcją, stopą procentową i kursem walutowym. W systemie płynnego kursu walutowego ekspansywna polityka fiskalna zwiększa wydatki rządowe lub obniża podatki, co prowadzi do wzrostu produkcji i stóp procentowych, przyciągając kapitał zagraniczny i powodując aprecjację waluty. Ekspansywna polityka pieniężna zwiększa podaż pieniądza, obniża stopy procentowe, stymuluje inwestycje i konsumpcję oraz deprecjonuje walutę, zwiększając konkurencyjność eksportu.

W systemie stałego kursu walutowego ekspansywna polityka fiskalna prowadzi do wzrostu produkcji i deficytu handlowego, wymagając interwencji walutowych, podczas gdy ekspansywna polityka pieniężna prowadzi do deprecjacji waluty, również wymagając interwencji. Restrykcyjna polityka fiskalna zmniejsza produkcję i deficyt handlowy, a restrykcyjna polityka pieniężna prowadzi do aprecjacji waluty, wymagając zakupu waluty krajowej przez bank centralny.

W systemie płynnego kursu walutowego polityka pieniężna jest bardziej elastyczna, ale polityka fiskalna może powodować znaczne zmiany kursu walutowego. W systemie stałego kursu walutowego polityka fiskalna jest bardziej efektywna w stabilizacji gospodarki, ale polityka pieniężna jest ograniczona przez konieczność utrzymania stałego kursu walutowego. Koordynacja polityk fiskalnej i pieniężnej jest kluczowa dla osiągnięcia pożądanych celów gospodarczych i stabilności makroekonomicznej.